“Η διαδρομή του μαύρου χρήματος και μέσω …Φαρμακείων”.


Η Εμπορευματοποίηση του Φαρμάκου, η διείσδυση των οικονομικών εταίρων στα φαρμακεία με την μορφή μεγαλομετόχου, οι ελλείψεις φαρμάκων, αλλά και η έλλειψη ηλεκτρονικής καταχώρησης-απογραφής των φαρμάκων στα φαρμακεία των νοσοκομείων και των Κοινωνικών Φαρμακείων, οδηγεί σε απόγνωση τους ασθενείς, προς όφελος του “μαύρου χρήματος”. 
Ας δούμε το δημοσίευμα:

Από κοινωνικό ιατρείο ζητιάνευε φάρμακα το Λαϊκό

Η φωνή στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής το απόγευμα της 10ης Ιανουαρίου 2016 ακουγόταν απελπισμένη και απόλυτη: «Σε δύο μέρες έχουμε προγραμματισμένες 15 χημειοθεραπείες και δεν υπάρχει ούτε ένα αντικαρκινικό φάρμακο. Στείλτε μας ό,τι έχετε. Κάντε ό,τι μπορείτε».


Ο καρδιολόγος και «ψυχή» του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού Γιώργος Βήχας έκανε ό,τι μπορούσε. Εψαξε, πίεσε και τελικά κατάφερε να προμηθεύσει το Λαϊκό Νοσοκομείο με τα απαραίτητα αντικαρκινικά φάρμακα. Ηταν η πρώτη φορά που κάποιος υπεύθυνος από το ογκολογικό τμήμα του Λαϊκού επικοινωνούσε με το Μητροπολιτικό Ιατρείο ζητώντας να καλύψει τις ελλείψεις –εκείνη την εποχή αποδίδονταν από όλους στην υποχρηματοδότηση των νοσοκομείων– αλλά δεν ήταν η τελευταία.
Οπως αποκαλύπτει στο Documento ο κ. Βήχας, προκειμένου να καλυφθούν οι ελλείψεις του Λαϊκού –όπως αποδεικνύεται σήμερα, προέκυψαν από τη δράση του κυκλώματος που έκλεβε και πουλούσε στο εξωτερικό τα αντικαρκινικά φάρμακα– διατέθηκαν το 2016 από το Μητροπολιτικό Ιατρείο αντικαρκινικά φάρμακα κόστους 217.685,71 ευρώ και το 2017 αντικαρκινικά φάρμακα κόστους 58.998,12 ευρώ.
«Δώσαμε τις τελευταίες προμήθειές μας»
«Τα τελευταία τρία χρόνια το Λαϊκό ζητούσε συνέχεια αντικαρκινικά φάρμακα από το Μητροπολιτικό Ιατρείο. Η τελευταία φορά μάλιστα ήταν πριν από λίγους μήνες, όταν τους δώσαμε και τις τελευταίες ποσότητες αντικαρκινικών φαρμάκων που είχαμε στη διάθεσή μας»αναφέρει ο ίδιος. Οπως εξηγεί, πρόκειται για φάρμακα τα οποία συγκεντρώνονταν με κόπο από δωρεές ασθενών που έγιναν καλά ή από συγγενείς ασθενών που χάθηκαν. Σε κάποιες περιπτώσεις προέρχονταν και από ομάδες πολιτών στο εξωτερικό που συγκέντρωναν χρήματα και στη συνέχεια αγόραζαν τα φάρμακα που είχε ανάγκη το Ιατρείο.
«Εκείνο το διάστημα θεωρούσαμε ότι υπήρχαν ελλείψεις λόγω των μειωμένων κονδυλίων των νοσοκομείων. Δεν πήγαινε ο νους μας ότι κάποια άτομα θα εκμεταλλεύονταν τις περιστάσεις για να κλέψουν και να κερδοσκοπήσουν στην πλάτη των ασθενών. Αν αποδειχτεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι όσα καταλογίζονται στα μέλη του κυκλώματος ισχύουν απόλυτα, πρόκειται για κάτι το εγκληματικό» σημειώνει. Εξάλλου, το ίδιο διάστημα, αλλά και νωρίτερα, φιλοξενούνταν σε πολλά Μέσα πλήθος δημοσιευμάτων για τις ελλείψεις ακόμη και βασικών φαρμάκων σε πολλά νοσοκομεία λόγω της μειωμένης χρηματοδότησης από το υπουργείο.
Πώς γινόταν όμως η επικοινωνία με το Λαϊκό; Σύμφωνα με τον κ. Βήχα, δύο με τρεις μέρες πριν από τις προγραμματισμένες χημειοθεραπείες, κάποιος νοσηλευτής ή προϊστάμενος του ογκολογικού τμήματος του Λαϊκού επικοινωνούσε μαζί τους αναφέροντας ότι δεν υπήρχε ούτε ένα φάρμακο διαθέσιμο και οι θεραπείες θα ακυρώνονταν. Αμέσως κινητοποιούνταν ο μηχανισμός στο Ιατρείο και αναζητούνταν με κάθε τρόπο τα απαραίτητα φάρμακα. Μάλιστα, όπως αποκαλύπτει, όταν δεν κατάφερναν να τα βρουν όλα, οι τύψεις που ένιωθαν ήταν τεράστιες. «Το να χάσει ένας ασθενής τη θεραπεία του είναι απάνθρωπο. Πόσο μάλλον αν αναλογιστούμε ότι ορισμένοι έρχονταν στην Αθήνα από μακριά και θα επέστρεφαν σπίτια τους άπραγοι. Το βάρος που αισθανόμασταν όλοι στο Ιατρείο ήταν τεράστιο. Μας μετέθεταν από το Λαϊκό μια ευθύνη η οποία δεν ήταν δική μας αλλά έπρεπε να κάνουμε κάτι για να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους» εξηγεί.
Ο ίδιος τονίζει ακόμη ότι για κάθε αποστολή φαρμάκων το Ιατρείο εξέδιδε σχετικό δελτίο Τύπου. «Οπότε ένα ερώτημα που προκύπτει είναι: Η διοίκηση του νοσοκομείου ή κάποιος άλλος δεν έβλεπε ότι ένα νοσοκομείο το οποίο δεν θα έπρεπε να έχει έλλειψη ζητούσε και λάμβανε από εμάς φάρμακα; Προσωπικά δεν θεωρώ ότι αυτοί που επικοινωνούσαν μαζί μας εμπλέκονταν στο κύκλωμα, αλλά βίωναν τις συνέπειες της δράσης του κυκλώματος και απευθύνονταν όπου μπορούσαν για να καλύψουν τα κενά. Το θέμα όμως είναι γιατί δεν έγινε έλεγχος νωρίτερα» αναρωτιέται.
«Πολλοί ασθενείς αγωνιούν μήπως πήραν μισή δοσολογία»
Την ίδια απορία έχει και η Ζωή Γραμματόγλου, πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών – Εθελοντών – Φίλων – Ιατρών «Κ.Ε.Φ.Ι.» Αθηνών. «Μας έκανε εντύπωση το ότι δεν υπήρχαν ελλείψεις, για παράδειγμα, στον “Αγιο Σάββα”. Αισθάνομαι αγανάκτηση και θυμό. Ολον αυτό τον καιρό εμείς αγωνιζόμασταν, διαμαρτυρόμασταν και προσπαθούσαμε να εξασφαλίσουμε φάρμακα για τους ασθενείς και τώρα διαπιστώνουμε ότι κάποιοι τα έκλεβαν. Είναι αδιανόητο!»αναφέρει. Η ίδια μας μεταφέρει τον θυμό και την αγωνία και των ασθενών που απευθύνονται στην ίδια. «Πολύς κόσμος που έκανε χημειοθεραπείες στο Λαϊκό έχει αγωνία μήπως πήρε μειωμένη δοσολογία. Προσπαθώ να τους καθησυχάσω. Με καλούν και άτομα από το Λαϊκό τα οποία είναι σοκαρισμένα γιατί διαπίστωσαν ότι αναζητούσαν φάρμακα την ώρα που συνάδελφοί τους έκλεβαν τα ήδη υπάρχοντα» δηλώνει.
Για τεράστιο σοκ κάνει λόγο και η Περσεφόνη Μήττα, πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών Μακεδονίας – Θράκης. «Πρώτη φορά έρχομαι αντιμέτωπη με κάτι τέτοιο. Το φάρμακο είναι η ζωή μας η ίδια και κάποια άτομα μας κορόιδεψαν και μας το στέρησαν. Οποιος βιώνει ή έχει βιώσει τον καρκίνο ξέρει πόσο σημαντικό είναι να έχει πρόσβαση ο ασθενής στα φάρμακά του. Σκεφτείτε μάλιστα ότι όταν ένας γιατρός σού μειώνει τη δοσολογία, χαίρεσαι γιατί νομίζεις ότι έχεις ξεπεράσει το πρόβλημα. Είναι δολοφονία αυτό που συνέβη και ελπίζω αν τυχόν διαπιστωθεί ότι πράγματι έγιναν όλα αυτά, να μπουν στη φυλακή για πάντα» δηλώνει στο Documento.
Πηγή : documentonews.gr