"Μισό - μισό" για την εμπιστοσύνη στη φαρμακοβιομηχανία από τους Έλληνες

Έρευνα της MRB παρουσιάστηκε στο συνέδριο της ΕΕΦΑΜ - Ο δεκάλογος για την αποκατάσταση της φαρμακευτικής πολιτικής

Μόλις 42

% του πληθυσμού εμπιστεύεται τις φαρμακευτικές εταιρίες, ενώ ένα ποσοστό της τάξης του 24% δεν τις εμπιστεύεται και το υπόλοιπο δηλώνει ουδέτερο, φέρνοντας τη φαρμακοβιομηχανίαπερίπου στη μέση, από πλευράς σύγκρισης με άλλους 11 κλάδους ή φορείς της ελληνικής κοινωνίας.

Τη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη των Ελλήνων έχουν κερδίσει οι γιατροί σε ποσοστό 77%, και ακολουθούν: τα ιδιωτικά νοσοκομεία σε ποσοστό 62%, οι εταιρίες υψηλής τεχνολογίας σε ποσοστό 60%, τα ιατρικά ερευνητικά κέντρα και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε ποσοστό 59% και τα δημόσια νοσοκομεία σε ποσοστό 54%.

Καμία εμπιστοσύνη δεν δείχνουν οι Έλληνες στις καπνοβιομηχανίες (51%), στις τράπεζες (46%) τις ασφαλιστικές 42%, το υπουργείο Υγείας 38% και τις εταιρίες τροφίμων 32%.

Σε ότι αφορά την εξέλιξη του κλάδου των φαρμακευτικών εταιριών οι μισοί πιστεύουν ότι εξελίσσονται με γοργούς ρυθμούς και ότι δεν επενδύουν όσο πρέπει στα καινοτόμα φάρμακα, όμως αναγνωρίζουν την συμβολή τους στην πρόοδο, την εξέλιξη και τη διασφάλιση της υγείας.

Τα παραπάνω αποτελούν στοιχεία έρευνας της  ΜRB που διενεργήθηκε για λογαριασμό της Ελληνικής Εταιρίας Φαρμακευτικού Μάρκετινγκ (ΕΕΦΑΜ) περασμένο Νοέμβριο με στόχο να προσδιοριστεί η έννοια εμπιστοσύνη και ανακοινώθηκαν χθες κατά την έναρξη του τριήμερου συνεδρίου της από τον διευθύνοντα σύμβουλο της MRB Δημήτρη Μαύρο.

Σύμφωνα με την έρευνα:

·         Η εμπιστοσύνη κτίζεται πάνω σε ένα Κοινό Αξιακό Σύστημα 

·         Ότι έρχεται σε αντίθεση με αυτό το Κοινό Αξιακό Σύστημα «τραυματίζει» την εμπιστοσύνη

·         Οι παράλληλοι/ «ιδιοτελείς» στόχοι επιτρέπονται, με την προϋπόθεση ότι υπηρετούν ή τουλάχιστον δεν αναιρούν, τον κοινό στόχο

·         «Εμπιστεύομαι», σημαίνει «εγκρίνω» (και όχι απλά «ανέχομαι») 

Σε ότι αφορά τις φαρμακευτικές, αυτές διαχειρίζονται το υπέρτατο αγαθό της υγείας και της ζωής, το οποίο όμως γίνεται εμπόρευμα.

Ο κόσμος αναγνωρίζει την αναγκαιότητα του κλάδου, στη λογική του "αναγκαίου κακού" καθώς η συμβολή του είναι καθοριστική για την προστασία και την βελτίωση της Υγείας  («αν δεν υπήρχαν τα φάρμακα, οι αρρώστιες θα θέριζαν, ο κόσμος θα πέθαινε νέος, όπως παλιά»), συσχετίζει τις εταιρίες άμεσα με την πρόοδο και την εξέλιξη και τις χαρακτηρίζει ως φορέα «ελπίδας» («να μπορείς να είσαι υγιής, να μπορείς να ζεις…») και την ίδια στιγμή ο κλάδος χαρακτηρίζεται από ιδιοτέλεια, με υπερκέρδη χωρίς φραγμούς.

Από το αντιπροσωπευτικό δείγμα των 400 ατόμων που συμμετείχαν, το 41% δήλωσε πως διατηρεί εξαιρετική υγεία και το 32% καλή και μόνο το 20% έκανε καθημερινή χρήση φαρμάκων, ενώ το 50% έκανε χρήση φαρμάκων περιοδικά.

Μετά το Μνημόνιο, τι;

Ανοίγοντας την εκδήλωση, ο συντονιστής του πάνελ και πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου, Πρόεδρος του PHARMA Innovation Forum και του φαρμακευτικού κλάδου του  Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου στην Ελλάδα Μάκης Παπαταξιάρχης, σημείωσε ότι η βιομηχανία και οι εκπρόσωποί της, κατ’ αρχήν θα πρέπει να κάνουν τον απολογισμό τους όχι μόνο λόγω της κρίσης, με αφορμή και άλλοθι αυτήν, αλλά κυρίως για την εποχή προ κρίσης, όσον αφορά το λειτουργικό μοντέλο που εγκατέστησε, την ηθική που υπηρέτησε, την αισθητική και την εικόνα που επιδίωξε και συστηματικά καλλιέργησε, για τις αξίες που υπηρέτησε, για τα μηνύματα που μετέδωσε, για την προοπτική που προσέφερε και για τα αδιέξοδα που οδήγησε.

Η βιομηχανία δεν έπεισε ακόμα ότι από μέρος του προβλήματος, μπορεί να είναι και μέρος της λύσης του ή τουλάχιστον στον κεντρικό πυρήνα επίλυσης.

Απαιτείται επομένως υπερπροσπάθεια, καθώς οι υπάρχοντες ρυθμοί δεν είναι αρκετοί, ανανέωση λόγου και σκέψης, αναδόμηση και αναδιάταξη στρατηγικής, ανανέωση φυσιογνωμίας και μετάλλαξη επιχειρηματολογίας. 

Ο κ. Παπαταξιάρχης, αναφέρθηκε στον υπουργό Υγείας, σύμφωνα με τον οποίον το 2018 αποτελεί χρονιά ορόσημο, καθώς την Τρίτη 21 Αυγούστου, η χώρα εξέρχεται επισήμως του Μνημονίου.

Και επεσήμανε: "Απαραίτητα συστατικά για την επόμενη ημέρα αποτελούν η βιωσιμότητα, η απαλλαγή από τη δημοσιονομική επιτροπεία, η οργάνωση της πολιτικής υγείας και κράτους, η εθνική πολιτική και το εθνικό συμβόλαιο για την υγεία, η επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών, η προβλεψιμότητα, η αλλαγή μείγματος πολιτικής και η μετάβαση από μια εποχή ελλείματος σχεδιασμού και ελέγχων, σε μία εποχή ανάπτυξης, σχεδιασμού και οράματος.

Το πρόταγμα σε κάθε περίπτωση αποτελεί ο Έλληνας ασθενής και ο Έλληνας πολίτης, με πολιτικές πρόληψης, προφύλαξης, αλλά και πολιτικές που διασφαλίζουν την πρόσβαση στις απαραίτητες θεραπείες.

Αιτούμενο είναι η καθολική υγειονομική κάλυψη, μέσα σε ένα σύγχρονο, βιώσιμο και αποτελεσματικό Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Η καινοτομία θα πρέπει να αναγνωριστεί ως αξία, μονόδρομος, δικαίωμα και όχι ζητούμενο. Η επιχειρηματικότητα θα πρέπει να αναγνωρίζεται και να ισορροπεί, χωρίς φαινόμενα ποινικοποίησης της κερδοφορίας.
Το σύστημα θα πρέπει να ηθικοποιηθεί, όχι ως μονοπώλιο κάποιων, αλλά ως πρόταγμα όλων. Η πρόσβαση στην Υγεία/Φάρμακο θα πρέπει να είναι καθολική και να υπάρχει ισορροπία μεταξύ Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, χωρίς διαιρετικές τομές".

Ο δεκάλογος της φαρμακευτικής πολιτικής

Έτσι, πρότεινε 10 βήματα για τη νέα φαρμακευτική πολιτική που πρέπει να υιοθετηθεί και τα οποία συνίστανται στα εξής:

·         Επικεντρωνόμαστε στα σημαντικά

·         Σχεδιάζουμε μαζί προσεκτικά: βιωσιμότητα, πρόσβαση, οικονομική προσιτότητα

·         Θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους

·         Αλληλεπιδρούμε με ακεραιότητα

·         Απλοποιούμε

·         Αναζητούμε λύσεις με θετική προσέγγιση και διάθεση

·         Οικοδομούμε συμμαχίες, όπου αυτό είναι εφικτό

·         Κατανοούμε και σεβόμαστε όλους τους φορείς

·         Εκτελούμε με πειθαρχία ότι αποφασίσαμε

·         Χρησιμοποιούμε την τεχνογνωσία που αντλούμε από τη Διεθνή πρακτική

Και κατέληξε: "Όλα τα παραπάνω, δε μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς τους φορείς κλινικής έρευνας και ανάπτυξης, τη φαρμακευτική βιομηχανία και τους επαγγελματίες του χώρου".

Πηγή : healthmag.gr