Δύο
εβδομάδες πριν την πολυαναμενόμενη Γενική Συνέλευση του Πανελλήνιου
Φαρμακευτικού Συλλόγου ο κ. Σεραφείμ
Ζήκας, μιλώντας στις εργασίες του 2oυ Συνεδρίου Φαρμακοποιών
Περιφέρειας Πελοποννήσου που πραγματοποιήθηκε στην Καλαμάτα στις 25 και 26
Σεπτεμβρίου με θέμα «Καινοτόμες υπηρεσίες στο σύγχρονο Φαρμακείο», έβγαλε
ειδήσεις όχι μόνο για τον προσανατολισμό του Ινστιτούτου δια βίου Εκπαίδευσης
και Επαγγελματικής Ανάπτυξης Φαρμακοποιών, όπου είναι Πρόεδρος αλλά -και
κυρίως- για τη φιλοσοφία πάνω στην οποία κινείται και θα κινηθεί και στη
συνέχεια η διοίκηση του ανώτατου συνδικαλιστικού οργάνου των φαρμακοποιών.
Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο
Έτσι ο
κ. Ζήκας στην εικοσάλεπτη ομιλία του που ακολούθησε εκείνη του προέδρου του ΠΦΣ
κ. Απόστολου Βαλτά, αφού με λίγα λόγια έδωσε ένα στίγμα για το που βρίσκεται
σήμερα ο κλάδος, σημειώνοντας ότι μετά από μία υπερδεκαετή κρίση, «παρότι
χάσαμε και θεσμικά και οικονομικά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων το μόνο που δεν
χάσαμε ήταν το μυαλό μας και το σκεπτικό μας και τις δράσεις μας και το όραμά
μας», μίλησε τόσο για το καθ’ ύλην αντικείμενο του, τα εκπαιδευτικά προγράμματα
του ΙΔΕΕΑΦ αλλά και για το ευρύτερο σκεπτικό που υπάρχει στη σημερινή
διοίκηση.
Και η
σύνδεση των όσων είπε ο κ. Ζήκας με τη Γενική Συνέλευση, την πρώτη που θα γίνει
ύστερα από το ξέσπασμα της πανδημία δεν είναι αυθαίρετη καθώς ο Γενικός Γραμματέας αναφέρθηκε σε σοβαρά θέματα
που είναι σίγουρο ότι θα τεθούν στο τραπέζι με κορυφαίο την επιλογή της διοίκησης, όπως
τουλάχιστον μπορεί να ερμηνεύσει κανείς τα λόγια του κ. Ζήκα να τραβήξει
μπροστά τον κλάδο και να μην κωλυσιεργεί στον εκσυγχρονισμό του ελληνικού
φαρμακείου, λόγω παλαιών νοοτροπιών, όπου ωστόσο θα πρέπει να διευκρινιστεί εάν
και κατά πόσο όλο αυτό θα γίνει με τη λογική της μη περιθωριοποίησης
φαρμακοποιών που έχουν τέτοιες νοοτροπίες.
Σε
ό,τι αφορά το κομμάτι της εκπαίδευσης ο κ. Ζήκας, αφού τόνισε ότι «για εμάς το
εκπαιδευτικό είναι ό,τι σημαντικότερο υπάρχει» και μίλησε για τη μέχρι στιγμής
πλούσια δράση του ΙΔΕΕΑΦ με μία σειρά προγραμμάτων που έτρεξαν -αλλά πήγαν πίσω
λόγω πανδημίας- και τρέχουν, προανήγγειλε μία στροφή σε νέα πεδία, όπου
εκτιμάται ότι οι φαρμακοποιοί χρειάζεται να ενισχυθούν.
Συγκεκριμένα
ο κ. Ζήκας σημείωσε ότι οι φαρμακοποιοί παρά τις πολύ καλές σπουδές τους έχουν
κάποια κενά που για τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο και το ΙΔΕΕΑΦ είναι
πολύ σημαντικό να καλυφθούν. «Σας είπε ο πρόεδρος (σ.σ. κ. Απόστολος
Βαλτάς) εκτός από τα καθαρά εκπαιδευτικά και επιστημονικά, επειδή είμαστε ένας
επιστημονικός κλάδος που πραγματικά το φαρμακείο είναι ένας ιδιότυπος
επαγγελματικός δρόμος, βρισκόμαστε δηλαδή σ’ ένα επάγγελμα που ναι μεν έχουμε
κάνει υψηλού επιπέδου σπουδές, έχουμε κάνει ατέλειωτες χημείες κτλ αλλά στο κομμάτι των προβλημάτων της καθημερινότητας
έχουμε μία υστέρηση ενώ έχουμε μεγάλη υστέρηση και στο κομμάτι της διαχείρισης
του φαρμακείου (π.χ. τα φορολογικά θέματα), έχουμε υποχρέωση να βάλουμε εκπαιδευτικά που θα αφορούν
στην οικονομική διαχείριση καθώς επίσης και στη φοροτεχνική διαχείριση των
φαρμακείων».
Πέρα
όμως από τα εκπαιδευτικά ο Γενικός Γραμματέας έδωσε ένα γενικότερο στίγμα για
το τρόπο που βλέπει η διοίκηση του ΠΦΣ το ρόλο της.
Πριν
πάει όμως εκεί, ο κ. Ζήκας προσπάθησε να δώσει απαντήσεις
για τις επιλογές που έγιναν κατά τη διάρκεια της πανδημίας με
τα ραντεβού για τους εμβολιασμούς, τα self tests και τα rapid tests.
Αναφερόμενος στις δύσκολες καταστάσεις που δημιούργησε η πρωτόγνωρη αυτή
κατάσταση με την πανδημία σημείωσε ότι «δουλεύοντας
ακατάπαυστα μετατρέψαμε την απειλή και τον κίνδυνο σε ευκαιρία.
Το κάναμε αυτό γιατί είμαστε σταθερά προσηλωμένοι ως κλάδος στις ανάγκες της
κοινωνίας και πάντα είχαμε την αποδοχή της κοινωνίας, παρά το γεγονός ότι αιφνιδιαστήκαμε
και δεν ξέραμε πως να αντιδράσουμε.
Συνεργαστήκαμε
με την πολιτεία γιατί διακαής και διαρκής στόχος μας είναι να εξυπηρετούμε την
κοινωνία, να είμαστε δίπλα στον ασθενή και τον πολίτη και δεν μπορούσαμε να
απέχουμε από αυτήν τη διαδικασία σε ζητήματα που αφορούσαν την υγεία της
κοινωνίας, την ύπαρξή της καθώς και την επαγγελματική της υπόσταση.
Μπήκαμε
σε αυτή τη διαδικασία παρά το γεγονός ότι –θα διαβάζετε όλοι στο facebook και
δυστυχώς και μέσα στο Διοικητικό Συμβούλιο υπήρχαν φωνές που έλεγαν πως ό,τι
και να κάνουμε, πρέπει να το κάνουμε ως αντιπαροχή, ως συναλλαγή και ότι τίποτα
δεν μπορούμε να κάνουμε εάν δεν πληρωθούμε. Πρέπει πρώτα να συμφωνήσουμε το
τίμημα και μετά να ακολουθήσουν τα υπόλοιπα. Εμείς πήγαμε κόντρα σε αυτή τη
λογική της αντιπαροχής και της συναλλαγής γιατί ξέραμε πως μέσα στην πανδημία
με απροσδιόριστους οικονομικούς πόρους έπρεπε να είμαστε δίπλα στην κοινωνία
και σιγά σιγά αυτή η παρουσία μας, η ανιδιοτελής παρουσία μας ουσιαστικά
μετέτρεψε την αποδοχή της κοινωνίας σε εμπιστοσύνη. Και έτσι χέρι με χέρι με
την κοινωνία αρχίσαμε να κερδίζουμε έδαφος και την εμπιστοσύνη της πολιτείας σε
διάφορα σημαντικά ζητήματα.
Δεν είμαστε απλά μία διαχειριστική διοίκηση να
διεκπεραιώνουμε αυτά τα διαδικαστικά θέματα και να περιμένουμε να πάμε στην
επόμενη και τη μεθεπόμενη τριετία. Ουσιαστικά παρεμβαίνουμε στα πάντα γιατί
έχουμε στρατηγική και όραμα και ουσιαστικά δεν είμαστε αυτοί που θα
δημιουργήσουμε απαισιοδοξία στον κλάδο αναπαράγοντας το γνωστό «όλοι ίδιοι
είναι».
Ποιοι
είναι αυτοί που διοικούν με αυτή τη λογική; Είναι αυτοί που χρησιμοποιούν
επικοινωνιακά χαρακτηριστικά χωρίς καμία ουσία. Εμείς ως
διοίκηση είμαστε σταθερά προσηλωμένοι στην αναβάθμιση του ρόλου του
φαρμακοποιού στην κοινωνία καθώς επίσης και στην αναβάθμιση του φαρμακείου και
στον εκσυγχρονισμό του σ’ ένα σύγχρονο κατάστημα το οποίο εκτός από διάθεση
αγαθών θα παρέχει και υπηρεσίες υψηλότατου επιπέδου.
Για
τον κ. Ζήκα «δεν στέκει το επιχείρημα ότι “επειδή είμαι μόνος μου στο φαρμακείο
και επειδή δεν έχω υπάλληλο και επειδή δεν μπορώ να κάνω υπηρεσίες, δεν μπορώ
να κάνω τίποτα, από αυτά που μας ορίζει να κάνουμε η πανδημία και οι ανάγκες
του κλάδου, επειδή δηλαδή εμείς δεν μπορούμε αντικειμενικά ή υποκειμενικά -
όπως θέλετε πάρτε το- να κάνουμε τίποτα, δεν μπορούμε
να γκρινιάζουμε και να λέμε ότι «αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς δεν θα
πρέπει να το κάνει όλος ο κλάδος». Αυτό, τι να πω; Δεν αντέχει σε κριτική κι εάν
ακολουθούσαμε αυτή τη λογική και αυτό το σκεπτικό, πραγματικά όλος ο κλάδος θα
έπιανε πάτο.
Επίσης
δεν είναι σοβαρό και δεν αντέχει σε κριτική το σκεπτικό ότι “εγώ δεν θέλω να
συμμετέχω στη διαδικασία των ραντεβού γιατί δεν είναι η δουλειά μου”. Δηλαδή
κάτι που αφορά στην κοινωνία, στην πανδημία, όπου θα πρέπει να αφήσουμε όλοι
τις δυνάμεις μας για να μπορέσουμε να βγούμε από αυτήν την πανδημία ορθώνοντας
τη συλλογική ανοσία και το τείχος της, δεν μπορούμε να λέμε εμείς ότι «δεν
είναι η δουλειά μας». δηλαδή είμαστε λειτουργοί υγείας και δεν μπορούμε να
βγάζουμε τον εαυτό μας έξω από αυτήν τη διαδικασία. Είναι υποχρέωσή μας και
καθήκον μας να το κάνουμε. Επίσης δεν μπορούμε να λέμε ότι «δεν μπορούμε να
διανέμουμε self tests γιατί δεν τα πιστεύουμε, γιατί είναι αναποτελεσματικά,
γιατί το κόμμα μας για τους λόγους του μας είπε ότι δεν έχουν καμία αποτελεσματικότητα»,
κόντρα σε όλους τους Οργανισμούς παγκόσμια εμβέλειας αλλά και εγχώριας
εμβέλειας οι οποίοι λένε ότι πρέπει να γίνονται και μάλιστα αποδεδειγμένα
ρίξανε τη θετικότητα πριν το τέταρτο κύμα στο 0,5-0,6.
Επίσης δεν μπορούμε να λέμε ότι «δεν έχουμε διδαχθεί στο πανεπιστήμιο να κάνουμε rapid tests». Δηλαδή εντάξει εδώ θα
τρελαθούμε συνάδελφοι. Σε μία καθαρά εργαστηριακή σχολή όπου ακόμη πολλοί
βλέπουμε στον ύπνο μας εργαστηριακές ασκήσεις που θυμάμαι εγώ π.χ. την
ανίχνευση σιδήρου στην αναλυτική χημεία, τι τραβήξαμε, να έρχεται κάποιος, για
δικούς του λόγους που καταλαβαίνουμε ποιοι είναι αυτοί οι λόγοι, να μας λέει
ότι δεν έχουμε διδαχθεί να κάνουμε ένα αυτοδιαγνωστικό τεστ. Δηλαδή εντάξει».
Ο κ.
Ζήκας συνέχισε λέγοντας ότι «το φαρμακείο
είναι γνωστό ότι δεν μπορεί να ζήσει μόνο από το φάρμακο. Τα 11.000 φαρμακεία δεν μπορούν να ζήσουν από το
φάρμακο, όπως επίσης είναι γνωστό ότι υπάρχει ένα πολύ μεγάλο έλλειμμα στο
φαρμακείο έτσι όπως είναι δομημένο, ανταγωνιστικότητος. Επίσης
είναι δεδομένο ότι το φαρμακείο τις υπηρεσίες τις χρειάζεται όχι μόνο για να
ζήσει και να επιβιώσει αλλά για να αναπτυχθεί. Και ο κανιβαλισμός σε αυτές τις
υπηρεσίες είναι μεν μία παρενέργεια η οποία πέφτει στις πλάτες μας για να τη
λύσουμε αυτήν την παρενέργεια αλλά για εμάς ως
διοίκηση είναι προτιμότερο να έχουμε υπηρεσίες έστω και κανιβαλισμένες παρά να
μην έχουμε καθόλου υπηρεσίες.
Και
γι’ αυτούς τους λόγους εμείς είχαμε υποχρέωση μία συζήτηση που υπήρχε εδώ και
τριάντα χρόνια, όπου στην ανάγκη οι φαρμακοποιοί, ζώντας σε μία ευημερία να
έχουν μία ανασφάλεια πάντα από αυτούς που θα ερχόντουσαν, τους αλυσιδάρχες κτλ.
να κάνουν φαρμακεία και να πάρουν την ιδιοκτησία του φαρμακείου, συζητούσαμε
πάντα να κάνουμε συνεργασίες και εταιρείες, κάτι το οποίο έγινε σε λίγες
περιπτώσεις, στο Καρπενήσι, στην Αίγινα, στην Αμάρυνθο και δεν μπόρεσε να γίνει
αλλού. Γιατί δεν έγινε; Γιατί ο κλάδος ευημερούσε, αφενός μεν και αφετέρου οι
ιδιώτες αργούσαν να μπούνε.
Ήρθε
όμως το θεσμικό πλαίσιο να διαρραγεί, να χάσουμε εκτός από τη βιωσιμότητά μας
και τον οικονομικό μας μαρασμό μέσα στην πανδημία, να χάσουμε και το
ιδιοκτησιακό.
Και όσο εμείς καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια τότε το
φιλέτο και μάλιστα σε συνθήκες ανάπτυξης οι οποίες έρχονται, θα το διεκδικήσουν
με πολύ έντονο τρόπο και με πολλή ζέση οι επενδυτές και οι επιχειρηματίες οι
οποίοι δώσανε τα ρέστα τους για να έχουν το δικαίωμα να μπουν μέσα στο
επάγγελμά μας.
Άρα μη λειτουργούμε με αυταπάτες. Η πίεση μπορεί να
είναι μεγάλη αύριο – μεθαύριο για την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου κι εμείς θα
πρέπει να είμαστε εδώ, ενωμένοι πάνω απ’ όλα με στρατηγική και όραμα και θα
πρέπει να αγκαλιάσουμε αυτές τις συνεργασίες και τις συνενώσεις οι οποίες θα
μας δώσουν τη δυνατότητα να λύσουμε και το πρόβλημα του ωραρίου που
υπάρχει έτσι όπως υπάρχει σήμερα, να μην υπάρχει το πρόβλημα σε συνενωμένες
μορφές φαρμακείων διότι θα μπορούμε να υποστηρίξουμε και μεγαλύτερα ωράρια
χωρίς να έχουμε πρόβλημα με την ποιότητα του φαρμακοποιού. Θα λύσουμε και την ανταγωνιστικότητά μας διότι
οι οικονομίες κλίμακος θα μας δώσουν τη δυνατότητα να αναπτυχθούμε, θα
μειώσουμε τα έξοδά μας, θα μπορούμε το ένα ΑΦΜ που θα είναι κοινό για τα
συνεργαζόμενα φαρμακεία να δώσει τη δυνατότητα και διαχείρισης του προσωπικού
που μπορεί για παράδειγμα να πάει ένα Σάββατο ή μία μέρα της εβδομάδας μία
αισθητικός από το ένα φαρμακείο στο άλλο να τα υποστηρίξει. Άρα δημιουργούμε δυνατότητες πάρα πολύ μεγάλες,
όχι, επαναλαμβάνω, για επιβίωση του φαρμακείου αλλά για ισχυρή ανάπτυξη».
Πηγή
: dailypharmanews.gr
