Η 1η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS το 1988, με απόφαση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) και
στη συνέχεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Ο ιός HIV εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό
παγκόσμιο ζήτημα δημόσιας υγείας, έχοντας μέχρι στιγμής κοστίσει περισσότερες
από 32 εκατομμύρια ζωές. Ωστόσο, με την αύξηση της πρόσβασης στην
αποτελεσματική πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία και φροντίδα του HIV η λοίμωξη από
τον ιό έχει καταστεί μια διαχειρίσιμη χρόνια κατάσταση υγείας, επιτρέποντας
στους ανθρώπους που ζουν με τον ιό HIV να έχουν μια μακρά και υγιή ζωή.
Ο Ιός Ανθρώπινης Ανοσοανεπάρκειας (HIV) στοχεύει στο ανοσοποιητικό σύστημα και εξασθενίζει τα
αμυντικά συστήματα των ανθρώπων απέναντι σε λοιμώξεις και κάποιους τύπους
καρκίνου. Καθώς ο ιός καταστρέφει και εμποδίζει τη λειτουργία των
ανοσοκυττάρων, τα μολυσμένα άτομα σταδιακά γίνονται ανοσοανεπαρκή. Η
ανοσολογική λειτουργία μετράται τυπικά με τον αριθμό των κυττάρων CD4.
Η ανοσοανεπάρκεια οδηγεί σε αυξημένη ευαισθησία σε
ένα ευρύ φάσμα λοιμώξεων, καρκίνων και άλλων ασθενειών που μπορούν να
καταπολεμήσουν τα άτομα με υγιές ανοσοποιητικό σύστημα.
Το πιο προηγμένο στάδιο της λοίμωξης από τον ιό HIV είναι το Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοανεπάρκειας (AIDS), το οποίο μπορεί να διαρκέσει από 2 έως 15 χρόνια για να
αναπτυχθεί αν δεν αντιμετωπιστεί, ανάλογα με το άτομο.
Σημάδια και συμπτώματα
Τα συμπτώματα του HIV ποικίλλουν ανάλογα με το
στάδιο της μόλυνσης. Αν και τα άτομα που ζουν με τον ιό HIV τείνουν να είναι
πιο μολυσματικά τους πρώτους μήνες μετά τη μόλυνση, πολλοί αγνοούν την
κατάστασή τους μέχρι τα μεταγενέστερα στάδια. Τις πρώτες εβδομάδες μετά την αρχική
μόλυνση οι άνθρωποι μπορεί να παρουσιάσουν συμπτώματα ή ασθένειες που μοιάζουν
με γρίπη, όπως πυρετό, κεφαλαλγία, εξάνθημα ή πονόλαιμο.
Καθώς η μόλυνση εξασθενεί προοδευτικά το
ανοσοποιητικό σύστημα, μπορεί να αναπτύξει άλλα σημεία και συμπτώματα, όπως
πρησμένους λεμφαδένες, απώλεια βάρους, πυρετό, διάρροια και βήχα. Χωρίς
θεραπεία, θα μπορούσαν επίσης να αναπτύξουν σοβαρές ασθένειες όπως φυματίωση
(TB), κρυπτοκοκκική μηνιγγίτιδα, σοβαρές βακτηριακές λοιμώξεις και καρκίνους
όπως λεμφώματα και σάρκωμα Kaposi.
Μετάδοση
Ο HIV μπορεί να μεταδοθεί μέσω της ανταλλαγής
διαφόρων σωματικών υγρών από μολυσμένα άτομα, όπως αίμα, μητρικό γάλα, σπέρμα
και κολπικές εκκρίσεις. Ο HIV μπορεί επίσης να μεταδοθεί από μητέρα στο παιδί
της κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της γέννας.
Τα άτομα δεν μπορούν να μολυνθούν από τη συνηθισμένη
καθημερινή επαφή, όπως το φιλί, το αγκάλιασμα, τη χειραψία ή τη κοινή χρήση
αντικειμένων.
Διάγνωση
Οι πιο ευρέως χρησιμοποιούμενες διαγνωστικές
εξετάσεις HIV ανιχνεύουν αντισώματα που παράγονται από το άτομο ως μέρος της
ανοσολογικής απόκρισης τους για την καταπολέμηση του HIV. Στις περισσότερες
περιπτώσεις, οι άνθρωποι αναπτύσσουν αντισώματα κατά του HIV εντός 28 ημερών
από τη μόλυνση. Κατά το χρονικό αυτό διάστημα, οι άνθρωποι βιώνουν μια περίοδο
όπου δεν έχουν παραχθεί αντισώματα HIV και μπορεί να μην έχουν σημάδια μόλυνσης
από τον ιό HIV, αλλά μπορούν να μεταδώσουν τον HIV σε άλλους. Μετά τη μόλυνση,
ένα άτομο μπορεί να μεταδώσει τον ιό HIV.
Στατιστικά
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας
·
900.000 είναι ο
εκτιμώμενος αριθμός ατόμων που ζουν με τον ιό HIV στα τέλη του 2018
·
700.000 άνθρωποι
προσβλήθηκαν με τον ιό HIV το 2018
·
000 άνθρωποι πέθαναν από
αιτίες που σχετίζονται με το HIV το 2018
·
000 εκτιμάται πως θα
είναι ο αριθμός των νέων περιπτώσεων και των θανάτων ετησίως έως το 2020
Για την Ελλάδα σύμφωνα με στοιχεία του
Γραφείου HIV Λοίμωξης και Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενων Νοσημάτων του Εθνικού
Οργανισμού Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ) μέχρι τα τέλη του Οκτωβρίου του 2019
καταγράφηκαν 17.909 περιστατικά HIV λοίμωξης εκ των οποίων:
·
Το 82,54% ήταν άνδρες
·
306 έχουν εμφανίσει AIDS
·
523 βρίσκονται υπό
αντιρετροϊκή αγωγή.
Ο συνολικός αριθμός των θανάτων ανέρχεται στους
2.963.
Θεραπεία
Έως τώρα δεν έχει βρεθεί αποτελεσματικό εμβόλιο
έναντι του HIV. Ωστόσο, επειδή ο συνδυασμός αντιρετροϊκών φαρμάκων υψηλής
δραστικότητας (HAART) μειώνει τη συγκέντρωση του ιού στα μολυσματικά βιολογικά
υγρά και συνεπώς ελαττώνει την πιθανότητα μετάδοσής του, δίνεται πλέον μεγάλη
σημασία στο ρόλο που διαδραματίζει η χορήγηση της αντιρετροϊκής θεραπείας στον
τομέα της πρόληψης.
Πηγή: https://www.who.int/
https://eody.gov.gr/
